واگویه‌ها

در لغت نامه دهخدا در توضیح "واگویه" آمده است: سخن شنیده را باز گفتن

واگویه‌ها

در لغت نامه دهخدا در توضیح "واگویه" آمده است: سخن شنیده را باز گفتن

مذاکره با آمریکا و جایگاه نقش و نظر مردم

دوشنبه, ۱۳ آبان ۱۳۹۲، ۰۸:۰۵ ب.ظ

ذهن انسان ها پیچیده است و نمی توان هیچ دو نفری را یافت که در موارد مختلف عینا مثل هم فکر کنند، بگذریم که اندیشیدن هر فرد بسیار وابسته به اطلاعات و محیطی است که در آن قرار می‌گیرد و دو فرد حتی اگر برادر باشند لزوما در مسائل یکسان مثل هم نمی اندیشند.

با این که نمی توان گفت انسان ها در موضوعات مختلف لزوما مثل هم نمی اندیشند، اما در هنگام انتخاب، میتوان کلیت و دایره‌ای را مشخص کرد که بعضی از افراد انتخاب کننده از آن دایره خارج نشوند و این مشترکات کلی است که گروه ها را به وجود می آورد. در واقع اگر دو نفر از بین محدوده های مختلف هر دو محدوده ی خاصی را انتخاب کنند، لزوما به این معنا نیست که در تمام جزئیاتِ آن هم نظر هستند.

در صورتی میتوان انتخاب کسی را تفسیر به معنای خاصی کرد که آن انتخاب به اندازه‌ی کافی آگاهانه باشد و فرصت برای فکر و دیدن گزینه های مختلف و سنجیدن تبعات هر کدام به فرد داده شود. برای تقریب به ذهن میتوان انتخاب رشته بعد از کنکور را در نظر گرفت، برخی بعد از انتخاب رشته و ورود به دانشگاه و آشنایی نسبی با محیط درسی‌شان تصمیم به تغییر رشته میگیرند، عده ای بدون میل و رغبت ادامه میدهند، عده ای مدام از وضع شان شکایت میکنند. طبیعتا نمی توان گفت که اگر شخصی رشته ای را انتخاب کرده تمام جزئیاتی را که در آن رشته و دانشکده با آن مواجه خواهد شد پذیرفته است، بسیارند اشخاصی که از حجم زیاد درس‌ها، تکلیف‌ها و حتی رفتار اساتید و روش تدریس‌شان گله‌مندند.

پس انتخاب یا تقریبا آگاهانه است یا تقریبا ناآگاهانه. در صورت بیشتر بودن سویه‌های ناآگاهی ، طبیعتا فرد تمام تبعات انتخاب خود را تایید نکرده بلکه آن اندازه ای را تایید کرده که  نسبت به آن آگاهی داشته. و در صورت آگاهانه بودن، انتخابی مشروط است، یعنی فرد انتخاب کننده میگوید من به این ویژگی ها رای دادم و نه لزوما به تمام جزئیات آن. کم پیدا میشوند افرادی که در هنگام انتخاب یک کل را با تمام جزئیاتش مورد تایید بدانند.

در صورت دادن حق انتخاب به گروهی، باید زمینه های انتخاب آگاهانه را تا حد ممکن فراهم کرد. در این صورت است که رای افراد در کلیت خود میتواند دارای معنای خاص باشد. حتی در صورتِ آگاهانه بودن انتخاب، نمی توان گفت که تمام انتخاب کنندگان به جزئی خاص از آن کل هم رای داده‌اند.

وقتی مردم در مورد شیوه‌ی اداره کشور در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی و سیاسی به فردی رای دهند، میتوان گفت کلیتی را تایید کرده و آن را نسبت به باقی کلیت ها ترجیح داده اند. این انتخاب را نمی توان به جزئی خاص از آن کلیت نسبت داد مگر در یک صورت، آن هم وقتی که تصمیم گیرندگان در مورد آن جزء خاص خوب اندیشیده باشند و منتخب نیز آن را به خوبی تبیین کرده باشد. زدن این حرف شاید بر عده ای گران بنشیند اما وقتی به فضای انتخابات سال 92 و همزمانی انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات شوراهای شهر نگاه می‌کنیم به مسئله ای در خور توجه برخورد میکنیم، به طور متوسط در سطح کشور –در شهر های بزرگ کمتر و در شهر های کوچک بیشتر- بیش از انکه بحث بر سر انتخاب  کدام فرد برای ریاست جمهوری باشد بر سر انتخاب اعضای شورای شهر بود. این حرف شاید کمی برای تنفس کنندگان در شهر چند ملیونی تهران و فضای دانشگاه تهران غریب به نظر بیاید.
از طرفی این سوال نیز مطرح است که خود نامزدها در معرفی هایشان تا چه مقدار توانستند برنامه های خود را ارائه داده و آن را تبیین کنند تا مردم بدانند که دقیقا به چه مسیری برای اداره کشور رای میدهند؟

از این بحث که بگذریم و نگاهی رای 50.7 درصدی منتخب مردم داشته باشیم، باز هم معنا دار بودن رای مردم در انتخابات بیشتر مورد تشکیک قرار می‌گیرد. و نمی توان گفت «پیام انتخابات 24 خرداد» اقبال «مردم» به فلان مسئله جزئی بود. گرچه تاکید میکنم که میتوان گفت که مردم به کلیتی رای دادند ولی مایه گذاشتن از رای مردم برای توجیه هر عملی پسندیده نیست.
دکتر روحانی رئیس جمهور 75 ملیون نفر است، یعنی چه کسانی که به او رای دادند، چه کسانی که به دیگری رای دادند و چه کسانی که اصلا رای ندادند. این مسئولیت سنگینی به عهده دکتر روحانی است که در چهارسال کوتاه ریاست جمهوری اش هم به آن کلیتی که باعث شد عده ای به او رای دهند جامه عمل بپوشاند، هم نشان دهد او ظرفیت ریاست جمهوری کسانی که به او رای نداده اند را هم داراست. به این معنا که بتواند نقاط مورد اشتراک از جمله وضعیت اقتصادی را بهبود ببخشد و در باقی بخش ها هم با توجه بیشتر به جمعیتی که به او رای داده اند؛ دیگر افراد ملت را نادیده نگیرد.

اکثریتی به رئیس جمهور رای دادند و باید اجازه داد او کارش را نجام دهد، در این میان اقلیتی –البته قابل توجه- نیز وجود دارند، تکلیف آن ها چیست؟ آیا آن ها حق موضع گیری منتقدانه دارند؟ بر فرض آگاهانه بودن انتخاب و حتی معنی دار بودن آن در حوزه ای خاص-مانند مذاکره با آمریکا- ایا نظر رای دهندگان نظری غیر قابل تغییر است؟

بدیهی است که درست یا غلط بودن یک شیوه ربطی به در اکثریت یا اقلیت بودن رای دهندگان به آن شیوه ندارد. بلکه در اکثریت بودن لزوم اجرایی برای آن عمل را به همراه دارد البته در صورتی که این غلبه جمعیتی از سر آگاهی در آن حوزه‌ی خاص باشد. وگرنه در بسیاری از جزئیات و حتی کلیات مردم به دلیل مشغله های مختلف به صورت جدی فکر نکرده و تصمیم نگرفته اند و مگر رای آورندگان چقدر توانستد روش های خود را برای مردم تبیین کنند؟

کارشناسان و منتقدین حق دارند موضع و نظرات‌شان را راجع به سیاست ها اتخاذی دولت بگویند، یکی از شعارهای رئیس جمهور نیز پیش از انتخابات نیز به وجود آوردن شرایطی بود که منتقدین حرف هایشان را بزنند حال خلاف این موضوع عمل کردن چه از طرف ایشان چه از طرف اطرافیان به دور از اخلاق است.

با تمام این تفاصیل درباره‌ی مذاکره یا رابطه با آمریکا و نسبت آن با نظر مردم چند سوال مطرح می‌شود:
در حوزه ای به این گستردگی -که از روابط اقتصادی و اثرگذاری های اجتماعی تا مناسبات منطقه ای و بین المللی در آن میگنجد و به معنی واقعی کلمه کاری کارشناسی و تخصصی است- چگونه میتوان از مردم عادی و معمولی نظر سنجی کرد و گفت مثلا 80 درصد مردم موافق یا مخالف چنین موضوعی هستند؟ اصلا موافقت و مخالفت در چنین حوزه ای به چه معناست؟

آیا مردم عادی و معمولی از مسیر، روش، نتیجه احتمالی و شرایط این مذاکرات و رابطه‌ها و تبعات آن آگاهی کافی دارند که بخواهند در این مورد نظر دهند؟

آیا جواب ما به برقراری یا عدم برقراری رابطه با آمریکا میتواند در یک کلمه و جمله خلاصه شود که مثلا بگوییم نظر سنجی کردیم و اکثر مردم به فلان گزینه رای دادند؟

و سوال نهایی این که آیا رای مردم در انتخابات نسبت روشن و واضحی با «مذاکره با آمریکا» دارد؟ نگارنده میتواند ادعا کند که وضعیت معیشتی مردم خوب نبوده و مردم به کلیتی -بهبود و ثبات وضع اقتصادی، اعتدال، آرامش و وحدت در فضای کشور- رای داده اند. سوال مهم این است که آیا برقرای رابطه با آمریکا -که بررسی چگونگی آن جزئی از کلیات یک دولت است-این موارد را تضمین میکند؟ آیا افرادی میتواننند رای مردم را به حساب تمایل شان به برقرای رابطه با آمریکا بگذارند؟ و در این شرایط اجازه حرف زدن به دیگران را به خاطر در اقلیت بودن ندهند؟

موافقین ۰ مخالفین ۰ ۹۲/۰۸/۱۳

نظرات (۱)

۲۷ آبان ۹۲ ، ۱۲:۲۴ محمد جهان گرد
خیلی خوب بود استفاده کردیم. اولش را خیلی خوب توضیح داده یودی.

در کنار این نکته ای که گفتی چیز دیگری که بسیار آزاردهنده است اینه که دوستان(مسئولین محترم فعلی) بدون در نظر گرفتن هیچ گونه مصلحت و اخلاق در هر جلسه ی خبری یا سخنرانی در داخل و خارج پیوسته تکرار می کنند که پیام 24 خرداد این است و مثلا مردم به هزار فضیلت اخلاقی رای دادند و به هزار رذیله ی اخلاقی رای ندادند. آخر یک کم اخلاق هم خوب است. اگر قرار باشد هرکس رای میاورد تا چند مدت خودش و دیگران را به برداشت های غلط و جانبدارانه مشغول کند چه کسی قرار است مشکلات را حل کند. انتظار مردم از رئیس جمهور بالا رفته و دوره ی سخنرانی و عوام فریبی گذشته.
ضمن این که با این حرف ها عملا به 40 و خرده ای درصدی که به ایشان رای ندادند توهین می شود. دودستگی را در جامعه زیاد می کند و اگر در محفل های خارجی این صحبت ها بیان شود کاملا به دور از مصلحت و خرد است. 

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی