ما زنده از آنیم که آرام نگیریم

بسم الله الرحمن الرحیم

جریان های دانشجویی از ابتدای به وجود آمدن خود همواره با فراز و فرود هایی همراه بوده است. وجه بارز این گروه ها قبل از انقلاب مبارزه با نظام شاهنشاهی بود که در پازلی بزرگتر که مبارزه با آمریکا بود قرار میگرفت. چیزی که آن سال ها غالبا به مبارزه با امپریالیسم تفسیر میشد و نشات گرفته از گروه های چپ بود. بعضا عنوان شد که مبارزه گروه های مسلمان با آمریکا نیز نسخه ای تقلبی از از مبارزه چپ ها با آمریکا بوده است. اما این گزاره به مرور زمان و با وقوع انقلاب اسلامی رنگ باخت. اوج مواجهه ی جریان مسلمان انقلابی با آمریکا در 13 آبان سال 58 و در جریان تسخیر سفارت رخ داد. از آن پس وجه مبارزه با آمریکا در جریان دانشجویی و در کشور و بین جریان های سیاسی قوت گرفت و جنایت های مکرر آمریکا به این جبهه گیری دامن زد.

اگر بخواهیم جریان مبارزات ضدآمریکایی -که بعد تر در یک مختصات دینی نام مبارزه به استکبار را به خود گرفت- بررسی کنیم بی شک این جریان در دوره هایی افول قابل توجهی داشت و این افول بی ربط به دولت ها و مشی آن ها نبود.